» Triggerpoint

Travell and Simons beschrijven een triggerpoint als gewoon een kleine samentrekking in spierweefsel, wat wij een spierknoop zouden noemen. Vaak voelt het aan als een rijstkorrel, of een erwt die diep in de spier begraven ligt. Het effect dat een triggerpoint op de spier heeft is dat hij hem zowel verzwakt als gespannen houdt. Tegelijkertijd houdt een triggerpoint een strakke samentrekking in stand, in de spierweefsels die er direct mee verbonden zijn. Deze strakke banden spierweefsel houden op hun beurt de aanhechtingen van de spier voortdurend onder spanning, wat dan vaak weer symptomen veroorzaakt in nabij gelegen gewrichten. De voortdurende spanning in de vezels van het triggerpoint zelf beperken de circulatie in het omliggende gebied. De ophoping van afvalstoffen, maar ook het gemis aan zuurstof en voedingsbestanddelen die voor de celstofwisseling noodzakelijk zijn, kunnen triggerpoints maanden en zelfs jarenlang in stand houden, tenzij er ingegrepen wordt. Deze vicieuze cirkel dient te worden doorbroken.

Het probleem bij het behandelen van triggerpoints is dat zij hun pijn vrijwel altijd naar een andere plek afleiden. De meest gebruikelijke pijnbestrijding is gebaseerd op de gedachte dat de oorzaak van de pijn gezocht moet worden op de pijnlijke plek zelf. Triggerpoints leiden de pijn dus altijd af naar elders. Deze afgeleide pijn zet iedereen op het verkeerde spoor, inclusief de meeste doktoren en alle anderen die in de gezondheidszorg werkzaam zijn. Volgens Travell and Simons faalt de gebruikelijke manier van pijnbestrijden zo vaak, omdat men zich op de pijn zèlf richt en de pijnlijke plek behandelt, waarbij de oorzaak over het hoofd wordt gezien en dus niet wordt behandeld.